kar adam:))

kardeşimin istoçta ki iş yerinin önüne yaptıkları kar adam:)) çok yakışıklı değil mi? kar güzeldir insana çile olmadığı takdirde.

kar ve kardeşim deyince Ankara gelir aklıma. kardeşimle bizim elele tutuşup okula gidişimiz, yolun karşısına geçmek için gösterdiğimiz çabalar... nasılda buz tutardı her yer. el ele olduğumuz için kardeşim kaydığında bende kayardım doğal olarak. ben onun elini o hep çantasını yakalamaya uğraşırdı:)) kırmızı, herşeyden daha kıymetli bir çantası vardı. annem hep iki belik yapardı o yıllarda saçımızı ve en az 20 dakika tarardı, hatırlıyorum:)) çokta acıtırdı.

Yılmaz Erdoğan şiirindeki gibi Ankaraya öyle güzel yakışırdı ki kar. benim küçük deniz şehrime de yağar bazen kar, geçenlerde olduğu gibi. bizim Angaralılar şaşkın sanırım birazda üşüdüler ayazından, tipisinden:)) buraları sadece yazlık sananlarda böyle etkiler olabiliyor:))

benim blog okuyucularım çoğalmış öğrendiğime göre, her ne kadar yorum yapmasalarda:))canları sağolsun o zaman, sevgimle...