UTANIYORUM!

arkadaşlarımdan gelen maillerime bakıyorum. israillilerin filistinlilere yaptıklarını fotoğraflamışlar. ıraklılara yapılan işkenceleri gösteren başka fotoğraflarda var aralarında. bir anne -belki de ölmüş olan- oğlunun üzerine eğilmiş, ağlıyor. kendi oğlum geldi gözümün önüne. göz yaşlarımı tutamadım. parçalanmış çocuk vücutlarını gördüm. kendi kızım geldi gözümün önüne, öpmeye kıyamadığım. yaşam savaşı veren insanlar varken oralarda, ben karnım tok olduğu için utandım kendimden. neden göz yaşımdan başka bir şey gelmiyor elimden diye yutkundum, tekrar tekrar utandım kendimden!