DERDİM;

İÇE KAPANIŞ

Derdim: yeter, sakin ol, dinlen biraz artık;

Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam,

Siyah örtülere sardı şehri karanlık;

Kimine huzur iner gökten kimine gam.

Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin,

Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte;

Toplasın acı meyvesini nedametin

Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle.

Bak göğün balkonlarından, geçmiş seneler

Eski zaman esvaplarıyle eğilmişler;

Hüzün yükseliyor, güleryüzle, sulardan.

Seyret bir kemerde yorgun ölen güneşi

Ve uzun bir kefen gibi doğuyu saran

Geceyi dinle, yürüyen tatlı geceyi.

CHARLES BAUDELAIRE

Didemciğime Ohan Veli şiiri ararken bunu buldum , eski bir dostu görmüş gibi mutlu oldum. Ne çok severdim lise yıllarında bu şiiri ve bir kaç şiir daha... Ahmet Hamdi Tanpınar da kendimi çok bulurdum. Ahmet Arifin Hasretinden prangalar eskittim dizeleri hele... Ooof lise çağları ne acaip zamanlardı. Platonik aşklar yaşanırdı bizim zamanımızda. Şiirler yazılırdı. Dalar dalar giderdi gözler , dudaklarda kocaman saf bir gülümseme ^_^