kendimden tekrar

yaşam anlık mutluluklarla dolu.

bir bakıyorsun herşeyden elini eteğini çekmişsin, küsmüşsün kendine...birden bırakıyorsun avucundakini... ansızın güneş doğmuş gibi bir ışık süzülüyor içine...açtığın avucunu bir anda kapatıveriyorsun...yaşamı bir yerinden yakalamanın keyfiyle, mutluluğuyla...

ne onunla ne onsuz yaşayabiliyorum derken, kendinden kaçıp saklanıyorken bilmediğin sokaklarda... yüzleşmek istemezken hem sevdiğin hem sevmediğin aynı duygunla... geçmişinde benzer zaman dilimlerinin olduğunu görüyorsun hayretle, bir sözcüğün çağrışımında. ama rollerin değişik dağılımı sana yeni bir ufuk açıyor... sanki aynı duvarda yeni bir giriş kapısı açılmış gibi mutlu giriyorsun, başka bir ruh haline...

sayfaları buruşturulmuş, yer yer karalanmış, yer yer güzel şeyler yazılmış, bazıları boş, bazıları lüzumsuz bilgilerle dolu defterini fırlatıp atmışken bir kenara... sayfaların arasından düşen bir küçük, solgun fotograf karesinde kendini görüyorsun, gülümserken... gözlerin kendi gözlerinde sadece o anı yaşayıyorsun tekrar, gülümseyerek...

yaşam anlık mutluluklarla dolu...

yaşamayı hem bilirken, hem bilmiyoruz sanki...

31-03-2006

nasılda kendimizi hep tekrar ediyoruz!