HAYAT...

Hayat...
Yürüyüp gitiğinde her zaman seninle gelmeyebiliyor. Sen geçip gittiğini sanarken meğer bıraktığın yerde duruyor geriye dönüp baktığın yerler.
Mavi valizin yolun sonundaki harap evin bahçe kapısının yanında kalmış. Sen  gitmişsin ama gidememiş kalmışsın farkına varmadan. Yolun sonundan sesler duymuşsun ama sen karşılık verememişsin , hatta bırak karşılık vermeyi sesin bile çıkmamış. Sessizliğinde  kulakların çınlamış, yüzün yanmış olmayan güneşin sıcaklığından, kalbin de donmuş mu ne bu arada...
Çok şey düşünmüş, çok şey konuşmuşsun içinden. Cevap gelmemiş belki de beklemediğinden, istemediğinden. Zaman gelip geçmiş, az gitmişsin uz gitmişsin ama bir arpa boyu yol gidememişsin. Gökten düşen elmalar tam da gelip kafanı yarmış. Bir şey olmamış gibi acıya aldırmadan yatıp uyumuşsun. Sessizce, sezdirmeden...